In gesprek over grenzen met Lucas

Afgelopen weekend was ik thuis samen met mijn jongste zoon. Lucas is inmiddels eenentwintig jaar en studeert psychologie aan de universiteit in Tilburg. Hij komt thuis en we gaan wat kleding weg brengen dat vermaakt mag worden. Op de route stoppen we voor een wandeling met Doodle, onze hond, en aansluitend doen we een drankje.

We belanden al snel in een interessant gesprek, Lucas is naast zijn studie een aantal dagen manager van een horeca gelegenheid in Tilburg. Hij heeft afgelopen periode ervaren dat het lastig is om personeel te vinden. Er zijn voldoende studenten zou je denken in een stad als Tilburg en we brainstormen over hoe dat zou kunnen komen. We komen al snel op het thema grenzen, veel mensen zitten aan de grens van wat ze kunnen.

Veel mensen zitten aan de grens van wat ze kunnen.
Hoe komt het dat grenzen een zo veel gehoord thema is momenteel? Lucas ervaart dat grenzen stellen voor veel mensen lastig is en dat het ook spannend is om je eigen grens op te zoeken. Hij ervaart het als positief om af en toe zijn grens over te gaan en op te rekken. Op deze wijze ligt je grens na wat rekken op een andere plek en dat geeft ruimte. Je grens overgaan leert wat je aan kan, dat kan een moment opname zijn. Het kan ook dat een paar jaar later je grens door ontwikkeling en wat oprekken ruimer is geworden.

Ik reflecteer het gesprek op mijzelf, lesgeven voor een groep was voor mij echt een grens te ver. Uiteindelijk zocht ik mijn grens meer dan een beetje op toen ik tien jaar geleden “zomaar spontaan” voor een groep werd gezet. Met als resultaat dat ik leerde dat mijn grenzen functioneerden als verdediging omdat ik het heel eng vond om te doen. Mijn angst vertaalde ik als grens en dat hield mij in mijn comfortzone. Heel veilig en ook beperkend.

Mijn angst vertaalde ik als grens...
We mogen ons bewust zijn van het feit dat als je grenzen wilt ervaren je allereerst moet kunnen voelen waar deze zich bevinden. En in een maatschappij waar veel gedacht en beredeneerd wordt is dat niet eenvoudig. Tel daar de verwarring van grenzen en je eigen verdediging om jezelf in je comfortzone te houden bij op en het wordt nog een tikje complexer.

Het is dus heel leerzaam om je grens op te zoeken, op te rekken en te voelen en ervaren. Dat is iets wat we onszelf mogen gunnen. Niks mis mee om je eigen grens over te gaan en te ervaren dat er kwaliteiten verborgen liggen in een zone waar je eerder niet kwam. Is de grens minder prettig dan doe je een stap terug, ook goed, het kan maar helder zijn.

Hoe meer jouw grens, doorleeft en gevoeld is, hoe meer zicht je hebt op jezelf en dan hoef je ook minder grenzen te stellen omdat je ze leeft vanuit je lijf. Niets is meer helder dan non-verbale communicatie. Als je kinderen opvoed dan is het voorleven van grenzen cruciaal. Kinderen reageren met name op wat je laat zien en niet op wat jij zegt.

Kinderen reageren met name op wat je laat zien
Holistisch bezien is je huid de grens tussen jouw binnen wereld en de buitenwereld. Binnen de opvoeding heb ik veel massage ingezet bij de kinderen om ze bewust te laten worden van het contact met het lijf. Mede door de holistische technieken zijn alle drie de kinderen zich bewust van lijf en grens en waarschijnlijk is het daardoor ook veilig genoeg om ze bewust af en toe een beetje op te rekken.

Mooi om te ervaren dat je kind bewust in het leven staat en dat je samen kunt “kijken” naar een onderwerp als grenzen. Zoonlief vanuit studie en werk, ik vanuit werk en ervaring. Vermoed dat we veel met en van elkaar kunnen leren en niet alleen op het gebied van grenzen.